Atyrau

Vanuit Moskou vloog ik naar Atyrau in Kazachstan (in Sovjet-tijden Guryev geheten), als opstap voor de trein naar Oezbekistan, en omdat dit behalve Istanbul de enige stad ter wereld is ditr in twee werelddelen ligt: het gedeelte ten westen van de Oeral-rivier (in het verlengde van het gelijknamige gebergte) wordt tot Europa gerekend. Het Europese deel van Kazachstan is maar een piepklein deel van dit reusachtige land.
Mijn bezoek aan Kazachstan is een mijlpaal, want nu ben ik in alle landen van Europa geweest, inclusief twijfelgevallen als Georgië en Azerbeidzjan.
Bij de rivier de Oeral staan borden met "Azië" en "Europa".
Volgens Lonely Planet is deze plaats niet interessant, en dat klopt wel. Veel nieuwbouw op een kale vlakte, 22 meter onder zeeniveau, want zo laag ligt de nabijgelegen Kaspische Zee.
Hoewel je hier op de breedte van Zwitserland zit is het hier lekker warm (in tegenstelling tot het gure Moskou), maar de soms harde wind herinnert je eraan dat je vlk bij zee zit (of zou daar een andere verklaring voor zijn, bijv. het vlakke landschap).
De vlucht erheen was ook wel apart. Terwijl in Nederland nachtvluchten beperkt worden om de omwonenden te sparen, vertrok dit vliegtuig (officieel) om 10.05. Twee uur zou de vlucht duren, maar daar kwamen liefst twee uur tijdverschil bij, zodat de zon al opkwam in Atyrau. Zoals gebruikelijk viel ik hier in handen van een onbetrouwbare taxichauffeur. Ik kwam een prijs van 2000 tenge overeen (nog geen € 5), maar hij wilde - natuurlijk - meer hebben omdat mijn adres zogenaamd moeilijk te vinden was. Hij moest wel tienmaal de weg vragen. Enfin, het kan ook een een eerlijke sukkel zijn geweest. Ik had ook nog geen SIM kaartje om hem te kunnen helpen, resp. controleren (in Moskou kostte een SIM-kaart nog geen € 3, hier nog geen €2).
De bevolking van deze stad is voor 90% etnisch Kazachs. Aan hun uiterlijk zie je dat Kazachstan aan China grenst (al is dat duizenden kilometers verderop). Eigenaardig: in een gebied dat nominaal nog tot Europa hoort autochtonen aan te treffen die me doen denken aan het Verre Oosten.
Morgenmiddag vertrekt de trein naar Oezbekistan, een reis van meer dan 24 uur.
Al mijn treinen in dit gebied boekte ik op TUTU.TRAVEL, horende bij TUTU.RU. Het kan waarschijnlijk nog wat goedkoper, maar deze website is tenminste deels in het Engels, en ze regeren prompt op vragen. Eerst stelde ik mijn vragen in het Russisch, met behulp van Google Translate, maar Engelse vragen werden ook wel snel beantwoord.
Een nadeel van TUTU.TRAVEL is dat je geen kaartjes krijgt maar vouchers (coupons) die je op een Russisch station moet inwisselen. Maar ik kwam toch langs Moskou (zie mijn verhaal van gisteren). De lokettiste was wel een hele tijd zoet om mijn in totaal zeven treintickets aan te maken. Russische bureaucratie. En elke keer moest ik weer tekenen,. Ik heb ik geen jaren zo vaak mijn handtekening gezet.
Hoewel ik tweemaal met een cursus Russisch begonnen ben, beheers ik de taal toch nauwelijks - en het aantal Russen dat Engels spreekt viel me ook tegen. Als je echter de letters kunt lezen kun je vrij veel ontcijferen.
In Kazachstan spreken ze een soort Turks, dat geschreven wordt in een variant van het cyrillische alfabet. Ik herkende de ondersteboven geplaatste letters 'e' die ze ook in Azerbeidzjan gebruiken (dan in een context van Latijnse letters). Ik ga maar geen Kazachs leren.